چند بار در خلوت خودمان به داوری خودمان نشسته‌ایم؟
چقدر خودمان را بابت برخی کارها و حرفها سرزنش کرده‌ایم؟کارهایی که می‌توانستیم انجام بدهیم و ندادیم. حرف‌هایی که نزدیم ولی می‌توانستیم و لازم هم بود که بزنیم ولی نزدیم و البته عکس این قضایا هم قابل‌تصور است.
یک خوره ذهنی وحشتناک که خواب‌وخوراک را از ما می‌گیرد و تبدیل می‌کند به یک آدم منفعل که به تدریج حتی قوه تعقل و تفکر و ارزیابی را هم از دست می‌دهیم. اسم این وضعیت خود تحقیری را هم گذاشته‌ایم عذاب وجدان...
از شما می‌پرسم:
نتیجه این همه عذاب وجدان چه بوده و چه شده است؟
حقیقتش این است من آن‌قدر وجدانم در عذاب‌دادن به جسم و جانم افراط کرد که سال‌ها قبل ترکش کردم آن هم بدون خداحافظی!
این عذابی است که به خودمان تحمیل می‌کنیم تا برای یک عده دیگر خوراک احساسی و عاطفی تأمین بشود که هرچه بیشتر به نام دلسوزی همان ته‌مانده عزت‌نفس ما را در آتش خیرخواهی نابخردانه‌شان بسوزانند.
نه نیازی به عذاب وجدان داریم و نه نیازی به سرزنش و مجازات خودمان. ما اکنون می‌دانیم که آنچه بر ما گذشته محصول ناآگاهی و کم‌خردی و یا حتی غرض‌ورزی ما نسبت به خودمان و نسبت به برخی افراد و مسائل بوده. (چه‌بسا بخش قابل‌توجهی هم حق آن افراد در همان مسائل بوده تا ما رفتاری نازیبا از خودمان ظاهر کنیم!)
هرچه بوده اکنون و این زمان می‌دانیم که این خودتخریبی روانی به نام عذاب وجدان دردی از آنچه بر خود و دیگران روا داشته‌ایم دوا نمی‌کند.تنها فایده‌اش این است که حالا ما یک خط کش و شاخصی داریم که می‌دانیم چگونه بهتر عمل کنیم.
با آن وجدانتان اتمام حجت کنید. هم اکنون روبروی آن وجدان خودتان تمام‌قد بایستید و بغلش کنید و ببوسیدش و با لبخند به او بگویید:
خداحافظ عزیزم! ممنون که تا این لحظه با من بودی...
حقیقت مطلب این است که آگاهی و شناخت فعلی ما، همان وجدان حقیقی و نیروی وجدان و عملکرد وجدانی ماست.در هر مرحله ای از زندگی وقتی مطمئن شدیم لازم است یک بازنگری سازنده برای حرکتی رو به رشد نسبت به خودمان داشته باشیم بی آنکه بی رحمانه بر پیکره روح و روان خویش شلاق مرگباری بزنیم، دقیقا در همان نقطه با وجدان حقیقی خود روبرو شده ایم.
آن چیزی که در بسیاری مواقع سعی دارد با سرزنش سوزاننده‌ای ارکان وجودی ما را هلاک کند یک اهریمن و هیولایی است که از طرف خودمان و دیگران در صدد تسخیر جسم و روح و روان ماست.
به اهریمن و نیروهای اهریمنی اعتقاد ندارید؟
به طور مشخص در این مورد هیچ بحث و جدلی بین من و شما نیست؛ اما بهتر است نیم‌نگاهی به همین عذاب وجدانی که در درون شما توسط خودتان شعله می‌کشد و عده‌ای هم به آن می‌دمند نگاه کنید.
اهریمن از آنچه می‌بینید به شما نزدیک‌تر است!